Ustawa z dnia 8 marca 2013 r. o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych (Dz. U.2009.118 t.j. z dnia 2019.01.21) określa szczególne uprawnienia wierzyciela i obowiązki dłużnika w związku z terminami zapłaty w transakcjach handlowych, skutki niewykonania takich obowiązków oraz postępowanie w sprawie nadmiernego opóźniania się ze spełnianiem świadczeń pieniężnych. Celem ustawy jest zwalczanie opóźnień w płatnościach w transakcjach handlowych oraz wsparcie konkurencyjności przedsiębiorstw, a w szczególności małych i średnich przedsiębiorstw.
Art. 10 ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych wskazuje na uprawnienie wierzyciela do rekompensaty za koszty odzyskiwania należności. Przysługują one bez wezwania od dnia nabycia prawa do odsetek za opóźnienie w transakcjach handlowych. Do końca 2019 r. rekompensata ta wynosiła 40 EUR, bez względu na wartość odzyskiwanej należności. Wobec zmiany ustawy, z początkiem 2020 r. kwota rekompensaty jest stopniowalna i zależna jest od wartości odzyskiwanej należności:
- 40 EUR – gdy wartość świadczenia pieniężnego nie przekracza 5 000 zł,
- 70 EUR – gdy wartość świadczenia pieniężnego jest wyższa niż 5 000 zł ale niższa niż 50 000 zł,
- 100 EUR – gdy wartość świadczenia pieniężnego jest równa lub wyższa 50 000 zł.
Równowartość kwoty rekompensaty jest ustalana przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski ostatniego dnia roboczego miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym świadczenie pieniężne stało się wymagalne.
Novum stanowi również zapis, iż roszczenie o rekompensatę nie może być zbyte przez wierzyciela.