Zwrot kosztów transgranicznej opieki zdrowotnej

W świetle dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/24/UE z dnia 9 marca 2011 r. w sprawie stosowania praw pacjentów w transgranicznej opiece zdrowotnej, pacjent podlegający systemowi ubezpieczenia jednego z państw członkowskich UE może ubiegać się o zwrot poniesionych kosztów świadczeń zdrowotnych uzyskanych w innym państwie członkowskim według stawek stosowanych przez państwo członkowskie ubezpieczenia. Zwrot kosztów transgranicznej opieki zdrowotnej jest ograniczony jednak do opieki, do której jest uprawniona osoba ubezpieczona zgodnie z przepisami państwa członkowskiego ubezpieczenia, a świadczenie jest gwarantowane w państwie ubezpieczenia.

Podkreślić należy, że sprawa o zwrot kosztów leczenia udzielonego za granicą, mimo majątkowego charakteru, nie jest sprawą cywilną w rozumieniu art. 1 i 2 k.p.c., gdyż adresatem tego roszczenia może być wyłącznie państwo jako podmiot prawa publicznego. Sprawa o zwrot kosztów leczenia udzielonego za granicą to sprawa o charakterze administracyjnoprawnym, należąca do drogi postępowania administracyjnego (tak: Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 28 maja 2015 r. III CZP 26/15). W konsekwencji tego droga sądowa w sprawach transgranicznej opieki zdrowotnej jest niedopuszczalna.